Scheidingsrituelen: alleen voor rare egotrippers?

‘Een scheidingsceremonie? Hoe bedoel je? Je gaat jezelf toch niet zo in het middelpunt zetten? Dat kan wel als je dood bent of gaat trouwen, maar niet nu, dan lijkt het net één grote ego-boost.’ ‘Een divorce-party? Een scheiding is toch niet iets om te vieren? Je hebt kinderen, voor hen is het vreselijk.’

Dit zijn ‘vragen’ die mij gesteld werden nadat ik de uitnodigingen de deur had uitgedaan. Vragen waar ik zelf het antwoord ook niet zo goed op wist. Maar nu wel.

Op 10 december 2019 begon ik aan een pelgrimstocht van 136 km (www.walkofwisdom.org). Vijf dagen lopen waarbij het heftigste misschien nog wel was dat ik al die tijd mijn telefoon heb thuisgelaten. Vijf dagen lang volledig offline! Ik sloot de tocht af met mijn scheidingsceremonie op 14 december met Miranda Schutten als ritueelbegeleider. Ik zeg bewust ‘mijn’ want mijn ex wilde er niet bij zijn. Mijn ouders waren er wel, mijn vader heeft zelfs gespeecht. Mijn zusjes waren er ook, zij hebben met een vriendin twee liedjes live gezongen. Verder waren al mijn lieve vrienden en vriendinnen erbij. We zaten met 40 mensen in een eeuwenoud rond kapelletje dat verlicht werd met kaarsjes. En trouwens, zelf heb ik ook nog wat gezegd. Daarna gingen we met z’n allen in een bar aan bier, wijn en foute cocktails.

Wat een ervaring was het! Op zoveel verschillende vlakken. Op persoonlijk vlak: voor mezelf (die scheiding is nu wel klaar), voor mijn kinderen (tijdens mijn tocht had ik voor hen een apart ritueel) en ik kon mijn dankbaarheid tonen aan mijn dierbaren. Op professioneel vlak: nu voelde ik zelf hoe het is om continu te moeten huilen als je iets wilt zeggen, hoe lastig het is om te kiezen tussen anekdotes en zoveel gevoelens als je een tekst schrijft, hoe helend een ritueel is, hoe gevoelig familieverhoudingen kunnen zijn, hoe het is om de regie uit handen te geven aan een ‘buitenstaander’. Wat een ervaring om al die dingen waar ik dagelijks professioneel mee bezig ben nu privé mee te maken. En dan nog ook iets doen wat niemand kent, wat nog niet bestaat en de meesten stiekem eigenlijk maar raar vinden: de oordelen, de meningen, de scepsis.

En de antwoorden op die vragen? Ja, een scheidingsceremonie lijkt wel een beetje op een uitvaart of huwelijk. Het is eigenlijk een mix: zo heb ik naast afscheid nemen ook een gelofte gedaan. Nee, het was geen ego-boost, ik heb niet verteld hoe fantastisch ik ben. Integendeel. Ik heb me wel kwetsbaar opgesteld, dingen benoemd, gevoelens gedeeld, alles met respect naar mijn ex. En een scheiding is inderdaad niet iets om te vieren, maar wel het punt in mijn leven wat ik nu heb bereikt, wel de persoon die ik nu ben geworden: Marriage has made me what I am today: Happily Divorced.

Lieve collega’s, fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar. Vier het samen of lekker alleen, ik ga het allebei doen ;).